ROMA 4: 13~2513Ang saad ngadto kang Abraham ug sa iyang mga kaliwat, nga sila magapanunod sa kalibutan, wala moabut pinaagi sa kasugoan kondili pinaagi sa pagkamatarung tungod sa pagtoo. 14Kon ang mga nagpailalum sa kasugoan mao pa ang mga manununod, nan, ang pagtoo wala lamay bili ug ang saad wala lamay kapuslanan.
15Kay ang kasugoan mosangpot man sa kapungot sa Dios; apan diin gani wala ang kasugoan, wala usab diha ang kalapasan. 16Mao man gani nga ang pasikaranan sa pagkamatarung mao ang pagtoo, aron ang saad magasukad sa grasya ug igapasalig ngadto sa tanang kaliwat ni Abraham-- dili lamang ngadto ra sa mga nagpailalum sa kasugoan kondili usab ngadto sa mga nagabaton sa kang Abraham nga pagtoo, kay siya mao man ang amahan natong tanan,
17 sumala sa nahisulat nga nagaingon, "Gihimo ko ikaw nga amahan sa daghang mga nasud. Ang saad gipasalig ngadto kanila sa atubangan sa maong Dios nga iyang gitoohan nga mao ang nagahatag ug kinabuhi ngadto sa mga patay, ug nagatudlo sa mga butang bisan sa wala pa kini magalungtad. 18Bisan sa diha nga dili na unta takus kalauman, si Abraham mitoo nga malaumon nga siya mahimo gayud nga amahan sa daghang mga nasud, sumala sa gikaingon kaniya, "Maingon niana ang imong kaliwatan."
19Wala siya maluya sa iyang pagtoo bisan sa iyang pagpamalandong mahitungod sa iyang lawas, nga daw patay na kini sanglit may kagulangon na man siya nga usa ka gatus ka tuig, o sa iyang pagpamalandong mahitungod sa pagkaapuli na sa taguangkan ni Sara. 20makapahimo kaniya nga maduhaduhaon sa saad sa Dios, hinonoa sa naghimaya siya sa Dios mitubo siya nga malig-on sa iyang pagtoo, 21masaligon sa hingpit nga ang Dios arang makatuman sa iyang gisaad. 22Mao kini ang katarungan ngano nga ang iyang pagtoo "giisip kaniya nga maoy pagkamatarung."
23 Apan ang mga pulong, "giisip kaniya," wala sulata nga magapahinungod kaniya lamang, 24kondili kanato usab. Kadto pagaisipon kanato nga nagatoo kaniya nga mao ang nagbanhaw kang Jesus nga atong Ginoo gikan sa mga patay, 25nga gitugyan ngadto sa kamatayon tungod sa atong kalapasan ug gibanhaw alang sa pagpamatarung kanato.
PAGPAAMBIT SA MENSAHE:
Ang maong ebanghelyo naghisgot sa hugot nga pagtoo ni Abraham diin tungod niini siya nagalaom ug nagtoo sa hugot gayud sa Dios Amahan. Iyang gilatas ang tanan nga pagsulay sa iyang kinabuhi ang tanan nga kasakit ug pagbiay-biay walay bugtong gibarugan ug sukdanan kundili ang Dios lamang nga matuod. Tungod niini gipanalanginana sa Dios si Abraham ug gihimong Amahan sa daghang mga Dios bisan sa katigulang na. Siya mao ang esprituhanon nga Amahan sa iyang mga kaliwatan. Bisan tuod sa taliwala sa iyang pagkamakasasala apan nakita sa Dios ang iyang pagkamatarong ug bug-os nga pagtoo.
Diin sumala pa sa ebanghelyo ang saad sa Dios kaniya usa kini ka grasya nga ihatag isip kabubut-on sa Dios tungod sa iyang pagtinarong. Ingon niana ang pagtulon-an nga gitudlo sa Dios ngadto sa iyang mga sumusunod diin ang saad nga ihatag dili kini sama sa sili nga mohalang dayun. Gikinahanglan ang sakripisyo pinaagi sa pagbalaan sa kaugalingon ug pagdistansya sa diha sa mga tawhanon nga kailibgon ug tawhanon nga bisyo. Ibalaan kanunay ang kaugalingon aron sa ingon mahatag ang saad sa kabubut-on gayud sa Dios o sa kaugalingon niyang orasan o sa inenglis pa “ In His Time”.
Ang pagtoo mao gayud kini ang makita sa Dios diha sa iyang mga sumosunod, diin makita kini diha sa tagsa-tagsa nato ka kasing-kasing. Ang mga milagro nga gihatag sa Dios ngadto sa iyang mga sumusunod ug ngadto sa mga masakiton nagsumikad kini sa pagtoo sa tawo nganha sa Dios. Diin tungod sa maong pagtoo nahibalo kita nga dili tawo ang atong gisunod ug dili tawo ang atong gipangayu-an sa panabang, nan kun gusto nato nga himayaon didto sa langit puy-an ta ang kinabuhi nga tugob sa pag-ampo ug pagtoo sa Dios.
15Kay ang kasugoan mosangpot man sa kapungot sa Dios; apan diin gani wala ang kasugoan, wala usab diha ang kalapasan. 16Mao man gani nga ang pasikaranan sa pagkamatarung mao ang pagtoo, aron ang saad magasukad sa grasya ug igapasalig ngadto sa tanang kaliwat ni Abraham-- dili lamang ngadto ra sa mga nagpailalum sa kasugoan kondili usab ngadto sa mga nagabaton sa kang Abraham nga pagtoo, kay siya mao man ang amahan natong tanan,
17 sumala sa nahisulat nga nagaingon, "Gihimo ko ikaw nga amahan sa daghang mga nasud. Ang saad gipasalig ngadto kanila sa atubangan sa maong Dios nga iyang gitoohan nga mao ang nagahatag ug kinabuhi ngadto sa mga patay, ug nagatudlo sa mga butang bisan sa wala pa kini magalungtad. 18Bisan sa diha nga dili na unta takus kalauman, si Abraham mitoo nga malaumon nga siya mahimo gayud nga amahan sa daghang mga nasud, sumala sa gikaingon kaniya, "Maingon niana ang imong kaliwatan."
19Wala siya maluya sa iyang pagtoo bisan sa iyang pagpamalandong mahitungod sa iyang lawas, nga daw patay na kini sanglit may kagulangon na man siya nga usa ka gatus ka tuig, o sa iyang pagpamalandong mahitungod sa pagkaapuli na sa taguangkan ni Sara. 20makapahimo kaniya nga maduhaduhaon sa saad sa Dios, hinonoa sa naghimaya siya sa Dios mitubo siya nga malig-on sa iyang pagtoo, 21masaligon sa hingpit nga ang Dios arang makatuman sa iyang gisaad. 22Mao kini ang katarungan ngano nga ang iyang pagtoo "giisip kaniya nga maoy pagkamatarung."
23 Apan ang mga pulong, "giisip kaniya," wala sulata nga magapahinungod kaniya lamang, 24kondili kanato usab. Kadto pagaisipon kanato nga nagatoo kaniya nga mao ang nagbanhaw kang Jesus nga atong Ginoo gikan sa mga patay, 25nga gitugyan ngadto sa kamatayon tungod sa atong kalapasan ug gibanhaw alang sa pagpamatarung kanato.
PAGPAAMBIT SA MENSAHE:
Ang maong ebanghelyo naghisgot sa hugot nga pagtoo ni Abraham diin tungod niini siya nagalaom ug nagtoo sa hugot gayud sa Dios Amahan. Iyang gilatas ang tanan nga pagsulay sa iyang kinabuhi ang tanan nga kasakit ug pagbiay-biay walay bugtong gibarugan ug sukdanan kundili ang Dios lamang nga matuod. Tungod niini gipanalanginana sa Dios si Abraham ug gihimong Amahan sa daghang mga Dios bisan sa katigulang na. Siya mao ang esprituhanon nga Amahan sa iyang mga kaliwatan. Bisan tuod sa taliwala sa iyang pagkamakasasala apan nakita sa Dios ang iyang pagkamatarong ug bug-os nga pagtoo.
Diin sumala pa sa ebanghelyo ang saad sa Dios kaniya usa kini ka grasya nga ihatag isip kabubut-on sa Dios tungod sa iyang pagtinarong. Ingon niana ang pagtulon-an nga gitudlo sa Dios ngadto sa iyang mga sumusunod diin ang saad nga ihatag dili kini sama sa sili nga mohalang dayun. Gikinahanglan ang sakripisyo pinaagi sa pagbalaan sa kaugalingon ug pagdistansya sa diha sa mga tawhanon nga kailibgon ug tawhanon nga bisyo. Ibalaan kanunay ang kaugalingon aron sa ingon mahatag ang saad sa kabubut-on gayud sa Dios o sa kaugalingon niyang orasan o sa inenglis pa “ In His Time”.
Ang pagtoo mao gayud kini ang makita sa Dios diha sa iyang mga sumosunod, diin makita kini diha sa tagsa-tagsa nato ka kasing-kasing. Ang mga milagro nga gihatag sa Dios ngadto sa iyang mga sumusunod ug ngadto sa mga masakiton nagsumikad kini sa pagtoo sa tawo nganha sa Dios. Diin tungod sa maong pagtoo nahibalo kita nga dili tawo ang atong gisunod ug dili tawo ang atong gipangayu-an sa panabang, nan kun gusto nato nga himayaon didto sa langit puy-an ta ang kinabuhi nga tugob sa pag-ampo ug pagtoo sa Dios.
No comments:
Post a Comment